Pioniers van het verleden,Spiritualisme.

Emily S French en Edward C Randall

De volgende in de rij van pioniers is Emily S French. Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf nog nooit van Emily French gehoord had en haar naam doorgestuurd kreeg van iemand. Tijdens de zoektocht naar informatie over Emily kwam ik steeds de naam Edward Caleb Randall tegen. Vandaar dat je hier ook een stukje van het verhaal van Edward (gelinkt aan Emily) te lezen krijgt.

Emily werd geboren in 1830 in Buffalo, New York. Ze is een verwant aan president Grover Cleveland (de 24e president van de VS). Edward is geboren in 1860 in Ripley, New York.

Van kinds af aan zag en hoorde Emily mensen en stemmen die anderen niet leken te zien en was ze gevoelig voor alles wat met de spirituele wereld te maken had. Naarmate ze ouder werd ontwikkelde ze zich tot een groot medium. Er gaat een verhaal dat toen ze jonger was, Emily in beide handen een potlood vast had en tegelijk, met beide handen, twee verschillende spirit boodschappen kon schrijven. Toen ze ongeveer 12 jaar oud was kreeg ze roodvonk en daardoor ging haar gehoor en haar gezondheid achteruit. Ze werd een van de grootste independent (direct) voice mediums van haar tijd. Tijdens de seances die gehouden werden, waarin het volledig donker was, kwamen de stemmen ‘uit de lucht’. Emily zelf was daarbij niet in trance en de stemmen manifesteerden zich dus apart van Emily. Er werd geen gebruik gemaakt van haar interne vocale organen (dus niet via haar stembanden), maar door een voice box of door gebruik van een trumpet (verbonden met ectoplasma). Stemmen die duidelijk hoorbaar waren en die vol met bewijs kwamen dat het ging om overleden dierbaren.

Zoals vele mediums van die tijd vroeg ook Emily geen geld voor haar seances. Ze wou absoluut niets aannemen en het enige wat ze wou was dat de mensen die bij haar kwamen er zelf iets uithaalden, iets mee naar huis namen qua ervaring. Ze hielp duizenden mensen. Emily was getrouwd en op 44 jarige leeftijd verloor ze haar man James. Hij was een soldaat en diende in de burgeroorlog. Hij werd in zijn been geschoten en werd als gevangene gehouden door de vijand. Die amputeerden zijn been, zonder verdoving, en James stierf ter plekke. Ze waren van mening dat ze de anesthesie niet op hem moesten gaan verspillen omdat het in die tijd nogal schaars was en het dus voor hun eigen mannen moesten bewaren. Als gevolg van die amputatie zonder verdoving stierf James dus. Haar zoon Willy stierf vlak daarna.

Emily werd grondig onderzocht door Edward C. Randall, een advocaat. Op het moment dat Edward bij Emily kwam was ze een weduwe met een slechte gezondheid. Ze leefde met haar dochter in een klein huisje. In eerste instantie wou hij haar ontmaskeren maar na verloop van tijd kon hij er niet meer omheen dat het werk van Emily volledig echt was. In het boek ‘Looking back’ van Arthur Findlay word beschreven hoe Arthur in gesprek kwam met Edward en hem vroeg hoe hij geïnteresseerd werd in de phenomena van direct voice en daarop kreeg hij als antwoord dat in 1890 Edward door een aantal van zijn collega’s gevraagd werd om naar het werk van Emily te komen kijken en te onderzoeken omdat ze dachten dat ze een fraudeur was. Omdat Edward een grote naam was in het ontmaskeren van fraudeurs was hij een van de laatsten die bedonderd zou worden, dachten ze. Bij het bezoeken van Emily kwam hij er echter al gauw achter dat ze een eerlijke en bescheiden vrouw was die vooral eerlijk haar werk deed en dat zijn collega’s het dus fout hadden.

Gedurende 22 jaar volgde Randall Emily en bleef haar onderzoeken op elke mogelijke manier dan ook. Een van de experimenten die hij deed met Emily was bijvoorbeeld dat hij zijn hand op de mond van Emily legde op het moment dat de stemmen spraken om zo te onderzoeken of het Emily zelf was die sprak. Door te controleren of ze haar mond bewoog of dat haar adempatroon veranderde. Dit veranderde niks aan het volume of het stemgeluid waarmee de spirits spraken. Het feit dat Emily bijna compleet doof was was ook een bewijsstuk dat haar werk oprecht was. Vaak hoorde ze namelijk de stemmen van de spirits die kwamen zelf niet eens en praatte dus door terwijl er spirits waren die communiceerden.

Mr. Randall beschouwde Mrs. French als een van de grootste mediums van die tijd. Samen met Edward richtte Emily ‘The rescue circle op’. Het doel van deze groep was om aardgebonden spirits te helpen het ‘ licht te vinden’. Met deze circle hebben ze enorm veel werk verzet en steeds meer mensen zetten nun eigen rescue circles op. In een sitting werden, door een van de controllers van Emily, mensen doorgebracht die ontkenden te zijn gestorven. Of simpelweg niet geloofden dat ze de transitie hadden gemaakt. In die sittingen werden ze door Edward begeleid en hij ging het gesprek met hem aan. Daarna konden ze verder met hun ‘leven’ in de spirituele wereld. Emily en Edward zaten meerdere keren per week voor deze circles en vonden het een van de belangrijkste dingen die ze in hun leven en voor de spirituele wereld hadden gedaan.

Een van de werkers die met Emily werkte was Red Jacket. Hij sprak met een krachtige volle stem en kon met zijn stemgeluid een hele zaal vullen. Een van de verhalen die door het direct voice mediumschap van Emily French tot stand kwam is het volgende: Op 25 mei, 1896, stortte The Brown Building in Buffalo in toen het gerepareerd werd. Er was onduidelijkheid over de hoeveelheid mensen die hun leven hadden verloren tijdens dit drama. Tijdens een sitting met Emily die avond kwamen er vier personen door die hunzelf identificeerden als slachtoffers van de instorting. Dit werd bevestigd toen een aantal dagen later hun lichamen werd gevonden.

Nog een mooi verhaal wat het mediumschap van Emily teweeg bracht was het volgende: In het begin van maart 1905 op het verzoek van Dr.Isaac K. Funk stuurde Edward een kopie van zijn eerste boek Life’s Progression op naar Funk. Dr. Funk schreef een brief terug en vroeg daarin aan Edward of hij Emily al eens getest had door te kijken of de stemmen niet teweeg werden gebracht door haar eigen vocale organen. En of Hij en Emily bereid waren om mee te werken aan een experiment. In zijn ogen kon er een kleine test gedaan worden door een klein glaasje water of vloeistof in de mond van Emily te plaatsen en te kijken of de stemmen nog steeds hoorbaar waren. Met andere woorden gaf hij aan de experimenten die Edward met het mediumschap van Emily deed, niet te geloven en hij wou dus graag met eigen ogen zien dat het echt was. En daarnaast dat hij het woord zou verspreiden aan Emily dat het experiment gelukt was. Edward nodigde Isaac uit om een sitting bij te wonen, maar wel als hij oprecht in gesprek wou met spirit en met de juiste intenties. Er gingen brieven heen en weer en uiteindelijk kon Isaac niet komen maar stuurde iemand die hij volledig vertrouwde, Prof. James H. Hyslop. Op 15 april kwam James Hyslop bij Edward Randall. Edward gaf aan dat James een man was die weinig weggaf. Hij was wat star en Edward kon zijn emoties niet goed peilen.

Het verhaal gaat verder op zaterdagavond  toen ze een sitting organiseerden. Toen kwam er een stem die aangaf dat de condities te slecht om door te gaan. Zondagochtend zaten ze opnieuw, aanwezig waren prof. Hyslop Mrs. French en Mr. Randall. Er waren tijdens die setting drie spirits die aan het communiceren waren, ze spraken in heldere, krachtige stemmen. Op maandag vroeg Edward aan James of hij bewust was van de de condities waaronder hij naar de seances was gekomen. James gaf aan dat hij zich niet bewust was hiervan. Edward las het statement voor uit de brief die hij van Isaac kreeg. James reageerde hierop dat hij, ongeacht wat de test was of het resultaat ervan, hij niet een statement zou gaan maken aan Emily. Hij gaf namelijk aan dat hij na 1 keer niet voldoende ‘bewijs’ zou hebben maar dat daar 50 tot 100 testen voor nodig zouden zijn geweest. Daardoor Gaf Edward aan geen toestemming te geven voor het experiment, dat hij niet zou toestaan Emily aan die condities bloot te stellen. Op dinsdag ochtend sprak Edward met Emily en vertelde haar over het gesprek met James. Emily stond erop het experiment gewoon uit te voeren. Edward gaf aan bij James dat hij de kamer die op de derde verdieping was de gehele dag klaar mocht maken voor een seance. ‘Je mag hem sealen, op slot doen en elke test die je maar wil erop loslaten.’ ‘Ik wil niet weten welke kleur je het water geeft dat je neerzet en het experiment zal op het moment plaatsvinden dat jij aangeeft.’

Op dinsdag 20:00 liepen ze de kamer in. Complete duisternis is wat volgde. James gaf aan dat ze geen licht mochten aandoen. Edward observeerde en zag dat alle deuren op de derde verdieping waren dichtgeplakt met tape en dat er draden aan de deur zaten die naar de circle kamer ging. Toen Hyslop helemaal tevreden was met de condities die hij gesteld had ging de deur dicht. James had twee lege glazen voor hem op een tafeltje en hield de draden, die vastzaten aan de deur, zelf in zijn hand. Edward had geen idee of James water had staan, hij had het in ieder geval niet gezien maar vertrouwde erop dat het ergens stond. Ze zaten ongeveer 20 minuten toen een stem kwam. De stem vroeg aan James: ‘wat voor een substantie zit er in het water wat je in je zak hebt zitten?’ James gaf aan dat het een chemische stof was, geheel ongevaarlijk, en dat het nodig was voor de test die hij wou doen. De spirit vroeg hem hierop of het niet net zo goed met simpel water te doen was. Het antwoord was nee. De spirit vroeg aan James of hij, als de test zou mislukken, het nogmaals zou willen proberen. James gaf aan van wel. Hierop zei de spirit: ‘Je mag nu het water aan Mrs. French geven.’ Hij pakte het flesje uit zijn zak en schonk de inhoud in een van de glazen voor hem. Daarna gaf hij het aan Emily. Direct nadat de vloeistof in de mond van Emily zat kwam Red Jacket. ‘Nu hebben we je onze stem gegeven!’ Randall zei later dat het een van de meest krachtige statements was die hij ooit gehoord had van Red Jacket. Hij vroeg aan James of het resultaat voldoende was. Die gaf aan van wel. Red Jacket bulderde daarna ‘haal die substantie uit Mrs. French haar mond, onmiddellijk!’ Ze hoestte en proestte de substantie uit in het glas en Edward zag dat het een gekleurde vloeistof was. Nadat de test gedaan was vroeg Edward aan James welke substantie het was die het water gekleurd maakte. Die gaf aan het niet te willen vertellen totdat hij verdere test had gedaan.

Emily voelde zich niet lekker na de sittingen met James Hyslop en alle negatieve starre energie die hij bij zich droeg. Op 23 april schreef Hyslop aan Randall: ‘Ik heb de vloeistof meegenomen naar huis om verdere testen mee te doen die ik niet aan je heb vertelt. Ik heb ontdekt dat het een bittere onaangename vloeistof is, waarvan ik tegen de apotheker had gezegd dit niet te willen hebben. Ik vroeg om iets onschadelijks.’ De apotheker gaf hem permanganate of potash (kalium en mangaan, voornamelijk een ontsmettingsmiddel). ‘Ik nam het mee zonder testen en had nooit gedacht dat het zo vies zou smaken.’ Emily was er dagen ziek van en had last van de spieren van haar keel en maag. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was gaf James aan dat hij zelf had geprobeerd en de stemmen van de spirits kon imiteren met de vloeistof in zijn mond. James was dus nog steeds niet overtuigd dat de stemmen van de spirits daadwerkelijk echt waren. ‘Niets dan daglicht en verdere testen zullen ooit bewijs zijn van onafhankelijke stemmen. Als we die condities niet hebben kunnen we niet de overtuigingen hebben van het fenomeen.’ Emily was nooit echt een fan van alle experimenten die ze met haar deden, noch van alle negatieve energie die mensen met zich meebrachten.

Toch bleef ze altijd toestemmen voor de zogenoemde spirituele waarheid.

Toen ze in de 80 was werd ze een fragile vrouw met een zwak hart en was doof, ondanks dat waren de stemmen van spirit nog steeds duidelijk hoorbaar en kon ze haar werk voortzetten. Juist daardoor is haar werk voor spirit een fenomenaal gebeuren. Emily overleed in haar huis in Rochester, New York, op 24 juni 1912. Edward volgde haar in 1935. Edward Randall heeft meerdere boeken geschreven over het spiritualisme en meerdere boeken over het werk van Mrs. French. Een voorbeeld hiervan is ‘The dead never died’ en ‘Frontiers of the after life’.

Verder is er helaas niet erg veel over Emily French te vinden op het internet. Het was dus best een zoektocht om tot deze informatie te komen. Mocht je meer willen weten over de verhalen van Emily French lees dan het boek ‘The french revolution’ van Riley Heagerty.

Geschreven voor o.a de Blog Wisdom from beyond

Auteur:Kimberley van Egmond