Naast de vele bekende namen in het mediumschap zijn er ook vele mensen die niet zo bekend waren. Maar dat betekent niet dat ze niet belangrijk zijn geweest in hun werk voor het spiritualisme. Een van die mensen is bijvoorbeeld Leonore E. Piper, ook wel bekend als Mrs. Piper. Leonore is geboren in 1857 en groeide op in Nashua, New Hampshire. Haar ouders zagen al gauw dat ze anders was en dat ze bepaalde gaven had zoals lichten om mensen zien en gezichten in de ‘lucht’. Toen ze 8 jaar oud was en in de tuin aan het spelen was, voelde ze een zuchtje in haar oor waarbij de letter S te horen was. Vlak daarna hoorde ze de zin: Tante Sara, niet dood, maar nog steeds bij jou. Ze was doodsbang en een aantal dagen later bleek dat Tante Sara inderdaad overleden was, ongeveer op hetzelfde moment als dat Leonore de woorden hoorde. Dit was eigenlijk het begin van het mediumschap van Leonore.
Haar moeder vond dat ze een zo normaal mogelijk leven moest hebben en alle paranormale verschijnselen werden dus ook een beetje stil gehouden en er zijn maar weinig van die gebeurtenissen beschreven. Op 22 jarige leeftijd trouwde ze met William Piper, een goede vriend, en ging in Boston wonen. Daar kreeg ze haar eerste dochter, Alta, in 1884 en haar tweede dochter, Minerva, in 1885. Nadat ze een ongeluk had gehad in haar kindertijd bleef ze last/pijn houden en zocht naar verlichting. Ze kwam terecht bij een oude blinde man, Dr. J.R. Cocke, die claimde dat hij contact had met ‘geesten’ die haar zouden kunnen helpen bij genezing (healing). Tijdens een van de circle zittingen die Leonore bij Dr. Cocke bijwoonde legde hij zijn handen op het hoofd van Leonore en zag ze vlak voor haar ogen ‘een vloed van licht waarin meerdere vreemde gezichten verschenen’.
Leonore gaf aan dat ze toen stemmen hoorde die uiteindelijk resulteerde in het doorgeven van boodschappen door middel van automatisch schrift. Het eerste bericht door automatisch schrift geschreven was voor een lokale rechter. Toen ze in trance was stond ze op en liep naar een tafel in het midden van de ruimte, pakte een blaadje en een pen en begon met schrijven. Toen ze klaar was gaf ze het briefje aan een van de leden van de circle en die gaf aan dat het een bericht van zijn recentelijk overleden zoon was. Het duurde dan ook niet lang voordat dit nieuws door heel Boston werd verspreid en in een korte periode stroomden de aanvragen voor een zitting binnen. In eerste instantie deed ze dit thuis voor vrienden en familie.
Voordat Leonore onderzocht werd door alle mensen vanuit de wetenschap werkte ze al een aantal jaren als medium. In de tijd waarin Mrs. Piper leefde verdiende ze behoorlijk veel geld met haar zittingen. Zo ongeveer 1000 dollar per jaar voor alleen haar mediumschap. Te bedenken dat een zitting met Leonore 20 dollar kostte, betekend dat dat ze ongeveer 50 zittingen per jaar deed, 4 a 5 per maand. Hoewel ze een geweldig trance medium was, was Leonore op latere leeftijd meer gecharmeerd van het automatisch schrift. Een van de meest bekende eigenschappen van het mediumschap van Leonore Piper was het simultaan gebruik van zowel trance speaking als trance/automatic writing. Dus tegelijkertijd spreken en schrijven van twee verschillende boodschappen. In een van de zittingen die Mrs. Piper deed, 18 maart 1895, heeft ze zelfs twee verschillende boodschappen geschreven (met beide handen dus) terwijl ze in trance communiceerde. Dit betekent dus dat ze op dat moment met 3 verschillende spirit connecties aan het werk was. Ook is er in een zitting door Leonore 1714 woorden in 70 minuten geschreven, wat op zichzelf al een wonder was aangezien dat er 24 woorden per minuut geschreven zijn.
Door de steeds toenemende interesse in Leonore’s werk viel ze op bij de American Society for Physical Research, een organisatie die onderzoeken deed in de parapsychologie. William James, een van de leden van de ASPR, regelde een zitting bij Leonore Piper in 1885, vlak na de dood van zijn zoon. Hij was al snel overtuigd dat Mrs. Piper dingen wist die ze alleen kon weten door bepaalde bovennatuurlijke gaven. In het begin zijn er zeker twijfels geweest dat de dingen die tijdens de zitting naar voren kwamen zogenoemde ‘lucky shots’ waren, maar naderhand gaf James aan zeker te weten dat het een resultaat was van een power die Mrs. Piper in het bezit had, die tot dan toe nog niet verklaard was. James zei later dat hij er niet van overtuigd was dat Leonore in contact stond met Spirit. Na het bekijken van 96 stukken over het werk van Mrs. Piper was hij ervan overtuigd dat Leonore telepathie bezat en dat ze de informatie uit de sitter haalde en haar geheugen goed gebruikte. Hij kon daarvoor weinig bewijs vinden voor daadwerkelijk spirit contact. Zo waren er nog meer researchers die geloofden dat Mrs. Piper de gave van telepathie had en niet daadwerkelijk in contact stond met Spirit. Tot tegenstelling van vele andere mediums van haar tijd bezat Mrs. Piper niet de ’gave’ van fysiek mediumschap.
Ze gebruikte veelal psychometrie om de connectie met spirit te maken en beheerste het mental mediumschap.
Een van de volgers van Leonore was een man genaamd Richard Hodgson. Hij geloofde, als een van de weinige, dat Leonore wel degelijk in contact stond met Spirit. Hodgson was een beetje geobsedeerd door Leonore, hij stond lange perioden buiten haar huis om haar te observeren. Mrs. Piper’s controller zou tegen Richard gezegd hebben dat hij zou gaan trouwen, twee kinderen zou gaan krijgen en een lang leven zou hebben. Maar Richard stierf een paar maanden later, ongetrouwd en kinderloos. Toen Hodgson stierf had hij van te voren een brief geschreven en tegen zijn nabestaanden gezegd, dat als hij terug zou komen om te communiceren, hij de content van die brief zou bespreken. Na een korte periode dat hij overleed claimde Leonore dat ze communicatie met hem had. In de sessies waarin er vrienden van Hodgson waren zijn er vragen gesteld die te maken hadden met de inhoud van de brief. Er is helaas niet met zekerheid vast gesteld dat het daadwerkelijk Mr. Hodgson was.
In de jaren dat Leonore werkte als medium was ze een van de meest geteste personen. Voor meer dan 20 jaar lang werd ze getest en onderzocht. Zo ook door bijvoorbeeld James Hervey Hyslop. Na 12 zittingen met Leonore zei hij: ‘Ik heb gesproken met mijn vader, mijn broer, mijn ooms. Welke bovennatuurlijke krachten we ook kunnen geven aan Mrs. Piper’s persoonlijkheid; het zou moeilijk zijn om mij te laten geloven dat deze bovennatuurlijke krachten er volledig voor hebben gezorgd dat de persoonlijkheid van mijn overleden dierbaren doorkwamen. Dit zou teveel onwaarschijnlijkheden hebben. Ik prefereer om te geloven dat ik heb gesproken met mijn overleden dierbaren in persoon; het is simpeler.’ Een aantal van de testen die gedaan werden bij Leonore toen ze in de trance staat werkte waren bijvoorbeeld: het prikken met naalden in haar arm, ammoniak in haar neusgaten stoppen, een lepel vol zout in haar mond, een aangestoken lucifer op haar arm leggen en een incisie gemaakt in haar pols dat uiteindelijk een litteken voor het leven zou worden.
In 1901 sprak Leonore met de New York Herald, een krant, die haar verhaal publiceerde. ‘Mrs. Piper’s plain statement’ kwam uit en daarin kondigde Leonore haar separatie van de SPR aan. Ze schreef: ‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet geloof dat Spirits door mij hebben gesproken toen ik in trance was’. Ook gaf ze aan dat ze zelf dacht dat het telepathie was geweest. Even later claimde ze in de Boston advertiser: ‘Ik heb zo’n statement nooit gemaakt. Mijn opinie is nog hetzelfde als 18 jaar geleden. Spirits hebben mij misschien gecontroleerd, misschien ook niet. Ik geef toe dat ik het niet weet’.
Al met al is de vraag komt het van mij of van spirit? Een vraag die bij vele mediums naar boven kwam op een bepaald moment in hun werk. Het feit dat Leonore de claim maakte dat het niet van spirit kwam is er een die dan ook vele mediums van die tijd maakten. Kwam het door de druk die er op hun uitgeoefend werd? Of was er wat anders aan de hand? Ik zou het niet weten, alleen dat dit vrij ‘normaal’ was voor die periode. Kijk maar naar The Fox sisters.
De gezondheid van Leonore begon haar in de steek te laten en in 1909 tijdens een bezoek aan Engeland was er eigenlijk al geen goede communicatie meer mogelijk. Ze was vrij vaak ziek en in mei 1911 werd er in trance duidelijk gemaakt dat ze haar mediumschap staakten. Ze kon soms nog wel wat automatisch schrift produceren maar niet veel meer. Leonore overleed op 3 juli 1950 aan de gevolgen van een longontsteking.
kimberley van Egmond