Pionier-trance-william-crookes-Spiritualism

Sir William Crookes

-Sir William Crookes-

William Crookes is geboren 17 juni 1832 in Londen. Hij was de zoon van Joseph Crookes, een meester kleermaker en vastgoedmakelaar, en zijn tweede vrouw Mary Scott. Na William kregen zijn ouders nog 15 kinderen, een groot gezin dus waar er helaas 8 van stierven op jongere leeftijd. William was een ontzettend slim kind, maar in zijn jongere jaren kreeg hij weinig educatie. Hij ging op zijn 15e scheikunde studeren tegen de wil van zijn vader in, die graag zag dat William architectuur ging studeren. Maar zelf koos hij toch echt voor scheikunde.

Van 1850 tot 1854 was hij de persoonlijke assistent van August Wilhelm von Hofmann, een Duitse scheikundige. Naast zijn studie bezocht Crookes regelmatig de bijeenkomsten van de Royal society (de nationale vereniging voor wetenschap) en daar ontmoette hij de natuurkundige Michael Faraday die hem uiteindelijk overhaalde om zijn studie te veranderen naar chemische natuurkunde. Hij kreeg in 1854 een baan als hoofdopzichter van het Radcliffe Observatorium in Oxford. Twee jaar later erfde hij een aanzienlijk geldbedrag na de dood van zijn vader en keerde hij terug naar Londen waar hij uiteindelijk een privé laboratorium opende en aan de slag ging als zelfstandig scheikundig adviseur. In datzelfde jaar, op 10 april, trouwde hij met Ellen Humphrey. Samen kregen ze 9 kinderen. In 1859 startte hij de Chemical News, een tijdschrift over de wetenschap om zo zijn gezin te onderhouden.

Van oorsprong was hij dus een Britse wetenschapper in de natuur en scheikunde. Sir William is de ontdekker van het element Thallium, een soort metaal en vroeger veelvuldig gebruikt als rattengif. Crookes heeft in zijn leven meerdere uitvindingen gedaan, namelijk ook de radiometer en spinthariscoop. De ontdekkingen van William hebben zelfs nu nog een grote rol, bijvoorbeeld bij röntgenfoto’s (radioactiviteit) maar ook de uitvinding van de zonnebril is te danken aan hem. In 1897 werd William geridderd door koningin Victoria, voor zijn uitzonderlijke werk in de wetenschap, en hij mag zich daarom Sir noemen. Na 1880 leefde Crookes in Nothing Hill, een wijk in Londen. Hier had hij een relatief groot huis met een hele verdieping die ingericht was als privé laboratorium met onderzoekskamers waar hij zijn wetenschappelijk werk voortzette tot aan de dag dat hij stierf.

Vanaf ongeveer de jaren 1870 raakte Crookes geïnteresseerd in het Spiritisme/spiritualisme. Na de dood van zijn broer John Philip Edmund Crookes, met wie William best close was, in 1867 begon hij met het onderzoeken naar het leven na de dood. Volgens hem was het zijn taak als wetenschapper om dit onderzoek aan te gaan en de waarheid te achterhalen. In het begin was hij erg sceptisch en dacht dat de mediums het allemaal verzonnen. Daardoor wou hij het met eigen ogen zien en onderzoeken vanuit zijn wetenschappelijke achtergrond. Dit deed hij door een seance te bezoeken op aanraden van Cromwell Fleetwood Varley om wat te horen van zijn overleden broer. Waarschijnlijk is zijn interesse gewekt na een bezoek aan de mediums Mrs. Marshall en J. J. Morse. Hij werd daardoor een vooraanstaand onderzoeker van paranormale en bovennatuurlijke verschijnselen en heeft meerdere experimenten en onderzoeken gedaan bij bekendere mediums van die tijd.

�Als eerste kwam hij in contact met Daniel Dunglas Home, een van de beroemdste mediums van die tijd. Hij onderzocht Daniel onder strenge wetenschappelijke voorwaarden. Het eerste bezoek vond plaats op 21 april 1870 door een seance van Daniel bij te wonen. In Mei begon William echt met het onderzoeken van de fenomenen van Daniel. Er werd een 15 kilo zware tafel neergezet waar omheen de gasten plaats namen. Er stond een kaars te branden op de tafel, twee op de schouw en een op een kleinere tafel om wat licht te hebben. Na een tijdje table tilting te hebben gedaan vroeg Daniel aan William of hij de spring veer die hij bij zich had wilde plaatsen. Crookes plaatste de veer aan het einde van de tafel en kon zo de kracht die er nodig was om de tafel op te tillen meten. De sitters plaatsten hun handen lichtjes op de tafel en er werd gecommuniceerd en gevraagd of de tafel licht kon zijn. Er was een kracht nodig van om en nabij 1 kilo om de tafel op te tillen. Daarna werd er gevraagd of de tafel zwaar kon zijn en vlak daarna schudde de tafel flink en het leek zich stevig op de grond te zetten. Hierna was er een kracht van om en nabij 17 kilo nodig om de tafel op te tillen. Dit heeft Crookes meerdere malen gedaan om te testen of het consistent bleef. Home was op dat moment niet verbonden met de tafel door middel van zijn handen en zijn voeten waren onder zijn stoel geschoven. Na de seance inspecteerde Crookes de tafel nogmaals en vond uit dat er een kracht nodig was van ongeveer 3,5 kilo om het op te tillen. ��Nog een van de experimenten die Crookes deed met Daniel was die van de accordeon. De test bestond uit het plaatsen van een van de handen van Daniel op een tafelblad en de andere in een kooi waarin de accordeon zich bevond. De accordeon was op dat moment met de toetsen naar beneden in de stalen constructie geplaatst. Het gedeelte met het slot was naar beneden gehangen zodat Daniel er met geen mogelijkheid bij zou kunnen komen. Daniel zat aan de tafel op een lage stoel met zijn hand in de kooi, tussen zijn benen in. Crookes zat aan de linkerkant vlak naast Daniel met een andere observant aan de rechterkant. Tijdens de seance hielden de mannen links en rechts van Daniel hun eigen voet op die van hem zodat ze elke beweging zouden voelen. Crookes gaf aan dat ondanks alle voorzorgsmaatregelen de accordeon toch begon te spelen. Tijdens de seance checkden ze de hand van Daniel en die was compleet stil. Ze hadden zelfs de hand van Home verwijderd uit de kooi waarna de accordeon door bleef spelen zonder dat iemand hem aanraakte. Helemaal 100% zeker wist Crookes het niet dat het de accordeon was die speelde omdat andere sitters claimden dat de geluiden van een ander instrument kwamen en de kamer pikkedonker was. Na dit experiment is Crookes meegegaan naar het huis van Daniel en bleef erbij toen Daniel zich omkleedde om er zeker van te zijn dat er geen manipulatie in het spel was. Hij kon alleen niet helemaal bewijzen of weerleggen dat er bedrog in het spel was bij de seances van Daniel Dunglas Home.

Ook Kate fox en Florence Cook heeft hij onderzocht. Florence Cook was het medium achter de materialisatie van Katie King. Florence was in die tijd een redelijk populair medium en na het horen van de onderzoeken die Crookes deed met Home vroeg ze in 1873 aan Crookes of hij haar wilde onderzoeken om haar echtheid te bewijzen. William nodigde Florence en haar moeder en zus uit om bij hem op visite te komen. De vrouw van William was op dat moment zwanger van hun 10e kind. De eerste kennismaking met Katie King was tijdens een seance bij Florence thuis. Katie verscheen achter het gordijn van het kabinet en vroeg William om haar te vergezellen achter het gordijn. Hier zag hij dat Katie over Florence stond, die nog steeds buiten bewustzijn was vast getapet aan de stoel. Crookes controleerde drie keer op verschillende momenten om te onderzoeken of het niet gewoon Florence was die door de kamer ging. De sitters die hierbij aanwezig waren, waren nog steeds niet overtuigd van de echtheid van de materialisatie van Katie. Hierdoor werden er maatregelen genomen aan het begin van de seances van Florence. Ze werd vastgebonden met tape en touw en elke keer na de sitting gecontroleerd. Telkens was het precies hetzelfde zoals het aan het begin vastgemaakt was. Haar haar werd zelfs vastgespijkerd aan de vloer maar Katie verscheen nog steeds.

Crookes begon ook met fotograferen van de materialisatie van Katie. Er zijn 44 foto’s gemaakt van Katie maar slechts een handje vol zijn er nu nog te vinden. In de week dat William daarmee begon hield Florence meerdere seances bij William thuis waardoor het uiteindelijk mogelijk werd de foto’s te maken. Op vele van die foto’s waren zowel Katie als Florence samen te zien. Doordat Katie zo ontzettend op Florence leek werd al gauw aangenomen dat het Florence was die deed alsof ze Katie was. Maar door bijvoorbeeld de polsslagen te tellen van Katie, 75 slagen per minuut, en later die van Florence, 90 slagen per minuut, werd er toch echt verschil gezien. Ook de gezichtsstructuur was anders dan die van Florence, die meerdere moedervlekken en littekens had, die bij Katie ontbraken. William kreeg dan ook veel kritiek op deze onderzoeken maar gaf zelf al gauw aan dat Florence meedeed aan werkelijk elk experiment die hij uitvoerde of uit wou voeren. Na maanden van intensief onderzoek was hij ervan overtuigd dat de materialisatie van Katie King echt was en onmogelijk fraude kon zijn. Dit heeft hij dan ook allemaal bijgehouden in een journal en uitvoering opgeschreven.

Ondanks dat William tijdens de seances die hij bezocht en onderzocht geen definitieve fraude kon vinden was hij er ook van overtuigd dat er een onbekende stralingskracht was die als verklaring diende voor de bovennatuurlijke verschijnselen. ‘Er is een tegenstelling in mijn hoofd tussen de rede, die verklaart dat het wetenschappelijk onmogelijk is, en het besef dat mijn zintuigen geen leugenachtige getuigen zijn als ze getuigen tegen mijn vooroordelen.’ Al dachten andere wetenschappers dat de handicap die Crookes had, hij was enorm bijziend, een rol speelde in zijn curieuze geloof in het bovennatuurlijke. Crookes was zeer flexibel in zijn werk en in het onderzoeken van paranormale verschijnselen. Hierdoor werd hij vaak bespot door anderen en bekritiseerd. Zelf gaf hij in een verklaring aan: ’Het antwoord hierop met betrekking tot alle andere soortgelijke bezwaren is: Bewijs dat het fraude is door te laten zien waar de fout ligt, of, als het een truc is, door te laten zien hoe die truc uitgevoerd wordt. Probeer het experiment volledig en eerlijk uit. Als er dan fraude gevonden wordt, leg die dan bloot; als het een waarheid is, verkondig het dan. Dit is de enige wetenschappelijke procedure, en dit is het doel dat ik gestaag wil volgen.’

Het werk van William riep vele tegenstanders op en uiteindelijk heeft hij na een paar jaar in 1875 besloten om de onderzoeken naar het bovennatuurlijke stil te leggen en zich weer volledig te focussen op de wetenschap, hij dacht namelijk dat zijn reputatie als wetenschapper in gevaar bracht door deze onderzoeken en de tegenstanders die hij hiermee kreeg. Er gingen zelfs geruchten dat hij de titels die hij had verdiend met zijn wetenschappelijk werk zou verliezen. Tot aan zijn overlijden heeft hij altijd volgehouden dat hij geloofde in de echtheid van de krachten die hij onderzocht en heeft het onderzoeken naar deze fenomenen altijd gesteund.

�In 1897 werd Crookes de president van The Society for Physical Research, de SPR. In zijn toespraak zei hij ‘De psychische wetenschap, zoals we die hier proberen na te streven, is het embryo van iets dat na verloop van tijd de hele denkwereld kan domineren.’ En ‘Wanneer de vlam op natuurlijke wijze wordt gedoofd, sterven deze levende krachten niet, maar worden ze opgenomen in het enorme reservoir van energie dat de bron is van al het leven en licht op deze aardbol. Zullen we dan aannemen dat de ziel van de mens minder belangrijk is dan de vlam van een kaars? Als de filosofie kan bewijzen dat die laatste nooit sterft, zal het geloof dan niet hetzelfde bewijs aanvaarden dat ons eigen geestelijk leven wordt voortgezet nadat de vlam des levens is gedoofd?

Zijn vrouw Ellen stierf in 1916 en dat was een enorme schok voor William. Omdat hij nooit zijn interesse in het spiritualisme verloren had, begon hij het contact te zoeken met zijn vrouw. In het begin lukte dit niet direct maar na bezoeken van een aantal seances kreeg hij toch contact met haar. Dit bracht hem veel. William zelf overleed 4 april 1919 in Londen, 86 jaar oud. Helaas heeft hij nooit al zijn gedachten en onderzoeksresultaten kunnen opschrijven in een boek maar van al zijn notities is wel het boek: Researches in the Phenomena of Spiritualism gemaakt en later: Crookes and the Spirit World. Een korte carrière in het Spiritualisme maar een ontzettend grote kracht in het onderzoeken van de fenomenen die plaatsvonden en zodoende dus een ware pioneer.

Fun fact: William was een van de eerste mensen die een foto heeft gemaakt van de maan.

 

Auteur:Kimberley van Egmond

 

 

 

 

Door de site te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste mogelijke website te tonen. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten